ท่าปักษาแหวกรัง

ท่าปักษาแหวกรัง เรียนรู้ แม่ไม้มวยไทย 15 ท่า ลูกไม้มวยไทย 15 ท่า ต้นกำเนิด ของ ท่าปักษาแหวกรัง แม่ไม้ กับ ลูกไม้มวยไทย เป็นการผสมผสาน ท่าของ การใช้ศิลปะมวย ที่สำคัญที่สุด อันเป็นพื้นฐาน ของการใช้ แม่ไม้มวยไทย ซึ่ง ผู้ฝึกมวยไทย ต้องเรียนรู้ และปฏิบัติให้ได้ ก่อนที่จะฝึกลูกไม้มวยไทย ซึ่งถือว่า เป็นการใช้ ลูกไม้มวย ที่ละเอียดขึ้นกว่า แม่ไม้มวยไทย

ซึ่งแม้ไม้มวยไทย และ ลูกไม้มวยไทย จะใช้อาวุธทางกาย ที่เรียกว่า นวอาวุธ หรือศาสตร์แห่งอาวุธ ทั้ง 8 ได้แก่ 2 หมัด 2 ศอก 2 เข่า 2 เท้า  แต่ในบางตำรา นับการใช้ศรีษะโจมตี เป็นอาวุธทางกาย ชนิดที่ 9 ด้วยเช่นกันเพื่อใช้ในการรุก และ การรับ กับคู่ต่อสู้มวยไทย และถ้านำไป ผสมผสานประยุกต์ใช้ กับ ศิลปะมวยหลัก หรือ มวยแข็ง และ ศิลปะมวยรอง หรือ มวยเกี้ยว ก็จะยิ่งสามารถทำให้ ไม้มวยแข็งแกร่ง ทวีคูณยิ่งขึ้น และยังสามารถพลิกแพลง ไปใช้กับ คู่ต่อสู้ ได้มากมาย อีกด้วย

ท่าปักษาแหวกรัง แม่ไม้มวยไทย  15 ท่า มีทั้งหมด ดังต่อไปนี้

• ท่าสลับฟันปลา
• ท่าปักษาแหวกรัง
• ท่าชวาซัดหอก
• ท่าอิเหนาแทงกริช
• ท่ายอเขาพระสุเมรุ
• ท่าตาเถรคาฝัก
• ท่ามอญยันหลัก
• ท่าปักลูกทอย
• ท่าจระเข้ฟาดหาง
• ท่าหักงวงไอยรา
• ท่าปิดหางนาคา
• ท่าวิรุฬหกกลับ
• ท่าดับชวาลา
• ท่าขุนยักษ์จับลิง
• ท่าหักคอเอราวัณ

ลูกไม้มวยไทย 15 ท่า มีทั้งหมด ดังต่อไปนี้

• ท่าเอราวัณเสยงา
• ท่าบาทาลูบพักตร์
• ท่าขุนยักษ์พานาง
• ท่าพระรามน้าวศร
• ท่าไกรสรข้ามห้วย
• ท่ากวางเหลียวหลัง
• ท่าหิรัญม้วนแผ่นดิน
• ท่านาคามุดบาดาล
• ท่าหนุมานถวายแหวน
• ท่ายวนทอดแห
• ท่าทะแยค้ำเสา
• ท่าหงส์ปีกหัก
• ท่าสักพวงมาลัย
• ท่าเถรกวาดลาน
• ท่าฝานลูกบวบ

แม้ไม้มวยไทย ท่าปักษาแหวกรัง

ศิลปะ แม้ไม้มวยไทย แม่ไม้มวยไทย มีกระบวนท่า อยู่มากมายหลายท่า ที่นำมาปรับใช้ ในการออกอาวุธต่อสู้ หนึ่งในท่าที่มีความสำคัญใน ศิลปะแม่ไม้มวยไทย คือ ท่าปักษาแหวกรัง ท่าปักษาแหวกรัง เป็นหนึ่งในท่า แม่ไม้มวยไทย ที่ใช้กัน อย่างแพร่หลาย ในวงการมวย เป็นท่าที่มีเอกลักษณ์ และมีความน่าสนใจ ท่าปักษาแหวกรัง มักใช้ในการ ตั้งรับวงใน การตั้งรับวงใน คือ การที่นักมวย ทั้งสองฝ่าย อยู่ในบริบท ที่คลุกวงในกัน หรือ มีการคล้องกอด ซึ่งกันและกัน ท่าปักษาแหวกรังคือ การแหกออกจาก วงต่อสู้ เป็นลักษณะ จุดเด่น ของท่านี้ ถูกนำมาใช้ อย่างแพร่หลาย เป็นศิลปะมวยไทย ที่มีเอกลักษณ์ และ น่าสนใจอย่างยิ่ง

ปักษาแหวกรัง มีลักษณะ การใช้ท่วงท่า ที่ทั้งสองฝ่าย เข้ากอดรัดกัน โดยที่อีกฝ่าย พยายามที่จะสอดแขน เข้ากลาง เพื่อแหวกออกจากวงล้อม ของอีกฝ่าย เป็นการป้องกันตัว จากการเป็นรอง ในการคลุกวงใน มิให้ อีกฝ่ายได้เปรียบ เมื่ออยู่ในวงใน เป็นลักษณะ ของการตั้งรับ ที่จัดหนีศัตรู เป็นการขัดต่อ ลักษณะ การเคลื่อนไหว หรือ มิให้ศัตรู ปล่อยอาวุธเช่น หมัด ศอก หรือเข่าเข้าหาตัวเรา ในขณะที่ กำลังชุลมุน ในวงใน

วิธีการใช้ท่าปักษาแหวกรัง

ฝ่ายรุก  จะมีการใช้อาวุธ หมัด เพื่อที่จะชกหน้า ฝ่ายรับด้วยหมัด สายตรง

ฝ่ายรับ ฝ่ายรับจะต้องมี การระมัดระวังอาวุธ จากศัตรูด้วยการก้าวเท้า ไปข้างหน้า และ มีการเอียงซ้าย เล็กน้อย และ ทิ้งน้ำหนักตัว ให้อยู่ที่ เท้าซ้ายเป็นหลัก ในขณะเดียวกัน ต้องงอแขน ให้ได้ทั้งสองข้าง ยกขึ้นมาวางติดกันคล้าย กับ ท่าทางในการไหว้ และ ต้องกางข้อศอก ออกจากกัน ประมาณ 1 คืบ และใช้ ประสาทสัมผัส ทางสายตา มองดูอาวุธหมัด จากฝ่ายตรงข้าม และ ในจังหวะเดียวกัน ต้องมี การคิดชั้นเชิง เพื่อจะส่งต่อ ลูกไม้อื่นๆต่อไป เมื่อออกจากวงล้อม

การเลือก ใช้แม่ไม้มวยไทย ปักษาแหวกรัง

เนื่องจาก แม่ไม้มวยไทย ท่านี้ เป็นลักษณะ ของธาตุตั้งรับ จึงมีความสำคัญ เมื่อเรา เป็นฝ่าย เสียเปรียบ คู่ต่อสู้ ท่านี้อาจจะช่วย ให้สถานการณ์ จากที่เป็นรอง พริกกลับมา เป็นฝ่าย ที่ได้เปรียบ เป็นศิลปะ แม่ไม้มวยไทย ที่ได้รับความนิยม และ สอนต่อกันมา เป็นทอดๆ ในวงการมวยไทย

แม่ไม้มวยไทย ในการตั้งรับ ยังมีทางอื่นๆ เช่น ท่าหักงวงไอยรา ท่าอิเหนาแทงกริช ท่าดับชวาลา ท่าวิรุฬหกกลับ ท่าตาเถรค้ำฝัก ท่ายอเขาพระสุเมรุ

ท่าปักลูกทอย ท่านาคาบิดหาง ท่าสลับฟันปลา

ท่าแม่ไม้มวยไทยเ หล่านี้ล้วนเป็นท่าตั้งรับ ที่มีความแตกต่าง กับ ท่าปักษาแหวกรังหากเราเลือกใช้ท่า ตั้งรับ ในสถานการณ์ ที่ถูกต้องก็จะทำให้เรา กลับมา เป็นฝ่ายได้เปรียบ อีกครั้งได้ ศิลปะแม่ไม้มวยไทย เหล่านี้ ทำให้การชกมวยไทย มีความน่าสนใจ เพราะ เกมมวยไทย อาจจะพลิกแพลง และ สร้างความตื่นเต้น ให้กับผู้ชมได้เสมอ เป็นศิลปะวัฒนธรรม ที่สืบต่อกันมา หลายช่วงอายุคน จึงเป็นเอกลักษณ์ ที่สำคัญของมวยไทย